Ο ρόλος της διατροφής στην υγεία, την παραγωγικότητα και τις αποδόσεις των ζώων και κατά συνέπεια στο εισόδημα του κάθε κτηνοτρόφου, είναι αναγνωρισμένος. Η διατροφή επηρεάζει άμεσα και έμμεσα τις αποδόσεις. Σε μία χοιροτροφική εκμετάλλευση το κόστος της διατροφής έχει το μεγαλύτερο ρόλο στα οικονομικά αποτελέσματα της εκμετάλλευσης. Η ποσότητα και το είδος των πρώτων υλών των ζωωτροφών που απαιτούνται σε μία εκμετάλλευση επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες.

Τέτοιοι παράγοντες είναι:

• Οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται,
• Τα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν για το είδος του ζώου και το παραγωγικό του στάδιο,
• Οι τιμές των πρώτων υλών στην αγορά και
• Ο σωστός συνδυασμός των πρώτων υλών ώστε το σιτηρέσιο που παράγεται να είναι ισόρροπο και οικονομικό.

Όταν στα ζώα διατίθεται και βοσκή, η απαιτούμενη ποσότητα αγοραζόμενων ζωοτροφών μειώνεται σε ποσοστό ανάλογο της έκτασης, της ποιότητας και του φόρτου βόσκησης των βοσκοτόπων που είναι διαθέσιμοι.

Οι χοίροι είναι ζώα με περιορισμένη χωρητικότητα στομάχου και μικρή συμβολή των ζυμωτικών φαινομένων στην πέψη της τροφής, η οποία διεξάγεται κυρίως στο λεπτό έντερο με τα ένζυμα που εκκρίνονται σε αυτό. Τα χαρακτηριστικά αυτά σε συνδυασμό με τις υψηλές απαιτήσεις σε ενέργεια, πρωτεΐνη και απαραίτητα αμινοξέα των σύγχρονων χοίρων με τη μυώδη διάπλαση και την υψηλή γονιμότητα, καθιστούν υποχρεωτική τη διατροφή τους με ζωοτροφές υψηλής πεπτικότητας και μικρού όγκου.

Τέτοιες ζωοτροφές είναι οι συμπυκνωμένες και ορισμένες χονδροειδείς, όπως η φυλλώδης χλωρά νομή από νεαρά φυτά ή το ενσίρωμά της, το ενσίρωμα σπαδίκων αραβοσίτου, οι ατμισμένες και συνήθως ενσιρωμένες πατάτες και τα τεμαχισμένα ή πολτοποιημένα ζαχαρότευτλα. Οι χονδροειδείς όμως ζωοτροφές χρησιμοποιούνται μόνο όταν η εκτροφή των χοίρων είναι κλάδος της γεωργικής εκμετάλλευσης. Από τις συμπυκνωμένες ζωοτροφές χρησιμοποιούνται οι δημητριακοί καρποί (αραβόσιτος, σίτος, κριθή) ως άλεσμαή επειτα από θερμική κατεργασία, υποπροϊόντα βιομηχανιών και ιδίως της σπορελαιουργίας, σε μικρά δε ποσά ζωικής προέλευσης ζωοτροφές, κυρίως για την κάλυψη των αναγκών των χοίρων σε απαραίτητα αμινοξέα.

Σε αντίθεση προς τα μηρυκαστικά, η κύηση του χοίρου δεν συμπίπτει με την γαλουχία. Ο κάθε κύκλος αναπαραγωγής διαχωρίζεται σε τρεις χρονικώς επάλληλες φάσεις, την κύηση, τη γαλουχία και το μεταξύ απογαλακτισμού και γόνιμης οχείας διάστημα, οι οποίες τελούν σε στενή φυσιολογική εξάρτηση μεταξύ τους. Για τον λόγο αυτό, η φυσιολογικά ομαλή και παραγωγικά αποδοτική ολοκλήρωση κάθε κύκλου και η χωρίς καθυστερήσεις επανάληψη των κύκλων, μπορούν να πραγματοποιηθούν, στο μέτρο που η διατροφή τις επηρεάζει, μόνο όταν αυτή είναι προσαρμοσμένη στις φυσιολογικές απαιτήσεις κάθε φάσης. Σφάλματα διατροφής σε μια φάση έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στις άλλες.

Ιδιαίτερη σημασία από την άποψη αυτή έχει το επίπεδο διατροφής [1] (ΕΔ) των ζώων. Όπως έχει πειραματικά αποδειχθεί, υπό την επίδραση του συνδυασμού των ορμονών που επικρατεί κατά την κύηση, ο οργανισμός της εγκύου έχει την ικανότητα να κατακρατεί πρωτεΐνη, λίπος, Ca, Ρ και ιχνοστοιχεία (αναβολισμός κύησης), οι ποσότητες των οποίων είναι ανάλογες του ΕΔ και ανεξάρτητες εκείνων που κατακρατούνται στην εγκύμονα μήτρα και στον μαστό. Αμέσως μετά τον τοκετό και υπό την επίδραση των νέων ορμονικών συνθηκών, οι ποσότητες αυτές καταβολίζονται και χρησιμοποιούνται για την σύνθεση του γάλακτος σε όλη τη διάρκεια της γαλακτικής περιόδου.

Διατροφή χοίρων μετά τον απογαλακτισμό 

Μετά τον απογαλακτισμό η διατροφή [1] αποσκοπεί στη σύντομη γονιμοποίηση της χοίρου, την αύξηση του αριθμού των ωοθυλακιορρηξιών, την ασφαλή εγκατάσταση στη μήτρα μεγάλου αριθμού γονιμοποιημένων ωαρίων και την ομαλή εξέλιξη της εμβρυογένεσης κατά τις πρώτες ημέρες μετά την οχεία. Κανονικά ο οίστρος εμφανίζεται 4-12 ημέρες μετά τον απογαλακτισμό και αντίστροφα με την ηλικία της χοίρου, στις εξαντλημένες όμως μητέρες ή όταν ο απογαλακτισμός γίνεται νωρίτερα από 28 ημέρες, η εμφάνιση του οίστρου καθυστερεί και αυξάνεται η συχνότητα των επιστροφών. Αυτό έχει δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις γιατί αυξάνεται ο μεταξύ των κυήσεων κενός χρόνος και μειώνεται ο αριθμός των ετησίως απογαλακτιζόμενων χοιριδίων ανά μητέρα. Στις χοίρους με κανονική απώλεια βάρους κατά τη γαλουχία χορηγείται μέχρι του γόνιμου οίστρου το σιτηρέσιο του 2ου σταδίου κύησης και ευθύς μετά τη γονιμοποίηση ακολουθείται το κανονικό πρόγραμμα διατροφής εγκύων χοίρων. Σε εκείνες όμως που έχουν εξαντληθεί η ποσότητα αυξάνεται ανάλογα με τη σωματική τους κατάσταση μέχρι 3,5Κg ημερησίως (τόνωση). Ευνοϊκή επίδραση στη γονιμοποίηση και εμβρυογένεση έχει η ενίσχυση του σιτηρεσίου με β-καροτίνη και βιταμίνη Ε.

Διατροφή των κάπρων 

Οι κάπροι χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά στην αναπαραγωγή σε ηλικία 7 μηνών και βάρος 120Kg, εξακολουθούν όμως να αναπτύσσονται με ρυθμό 400 g.ημ-1 μέχρι του βάρους των 180Kg, διατρέφονται δε, ανεξαρτήτως ηλικίας και βάρους, με 2,5Kg σιτηρεσίου απλής διατροφής γαλουχίας. Με την ποσότητα αυτή οι μεν αναπτυσσόμενοι κάπροι (120-180Kg) καλύπτουν εκτός από τις ανάγκες συντήρησης και σπερματοπαραγωγής και τις ανάγκες για την ανάπτυξή τους, οι δε ενήλικοι (180-220Kg) τις επί πλέον ανάγκες συντήρησης. Σε περίπτωση εντατικής χρησιμοποίησης των κάπρων το σιτηρέσιο [1] πρέπει να ενισχύεται ώστε το ζώο να καταναλώνει ημερησίως 35-40g λυσίνης, 25-30g θειούχων αμινοξέων και >4000 DΜ βιταμίνης Α.

Διατροφή των χοιριδίων 

Τα νεογνά πρέπει να θηλάσουν όσο το δυνατό νωρίτερα, ακόμη και αν δεν έχει ολοκληρωθεί ο τοκετός, το γεγονός δε ότι οι μητέρες διαθέτουν >12 καλώς λειτουργούσες θηλές, επιτρέπει τον σύγχρονο θηλασμό όλων των χοιριδίων ακόμη και των μεγάλων τοκετοομάδων. Λόγω όμως της μικρής περιεκτικότητας του γάλακτος και των μεγάλων αναγκών των χοιριδίων σε Fe, χορηγούνται με ενδομυϊκή (γλουτοί ή τράχηλος) ή ενδοπεριτοναϊκή ένεση σε κάθε χοιρίδιο εφάπαξ το αργότερο μέχρι την 4η ημέρα της ηλικίας τους 150-200 mg Fe υπό μορφή σιδηρούχου δεξτράνης.

Η διάρκεια του θηλασμού ποικίλλει από 7 έως 35 ημέρες. Όσο βραχύτερος είναι ο θηλασμός τόσο επιταχύνεται η επανάληψη των κυήσεων, μειώνονται οι απώλειες σε χοιρίδια και αυξάνεται ο αριθμός των ανά μητέρα ετησίως απογαλακτιζόμενων χοιριδίων. Απογαλακτισμός όμως των χοιριδίων σε διάστημα συντομότερο των 28 ημερών δεν συνιστάται να εφαρμόζεται στις εμπορικές χοιροτροφικές επιχειρήσεις, γιατί απαιτεί ειδικές εγκαταστάσεις και τεχνολογικό εξοπλισμό, άμεμπτες συνθήκες υγιεινής και στενή παρακολούθηση των χοιριδίων που δύσκολα πραγματοποιούνται. Εξάλλου, η αντικατάσταση του φυσικού γάλακτος από σύμπηκτα συνθετικού γάλακτος (απογαλακτισμός στις 7 ημέρες) ή εναρκτήριου σιτηρεσίου (απογαλακτισμός στις 21 ημέρες) προκαλεί στην αρχή κάμψη του ρυθμού ανάπτυξης που αντισταθμίζεται μεν κατά τις επόμενες εβδομάδες, αλλά μόνο όταν η κατανάλωση της τροφής μπορεί να αυξηθεί ανάλογα.

Στις οργανωμένες εμπορικές εκτροφές ο θηλασμός διαρκεί 28 και συνήθως 35 ημέρες. Από το τέλος της 1ης εβδομάδας χορηγείται προς κατανάλωση κατά βούληση το εναρκτήριο σιτηρέσιο και από την 5η εβδομάδα το σιτηρέσιο ανάπτυξης, το οποίο έκτοτε αποτελεί την αποκλειστική τροφή των χοιριδίων, υπολογίζεται δε ότι η τυπική τοκετοομάδα των 10 χοιριδίων καταναλώνει συνολικά μέχρι του απογαλακτισμού (35 ημέρες) 4Κg από το πρώτο και 8Κg από το δεύτερο.

Το εναρκτήριο σιτηρέσιο [1] καταρτίζεται με άριστης ποιότητας ιχθυάλευρο, σογιάλευρο, αφυδατωμένο άπαχο γάλα ή πτωχό σε λακτόζη τυρόγαλα και κατά τις πρώτες μεν 15 ημέρες ρυζάλευρο ή άλευρο βρώμης ή υγροθερμικώς κατεργασμένο αραβόσιτο ή άμυλο, ακολούθως όμως με αραβόσιτο ή σίτο. Το σιτηρέσιο αυτό χορηγείται για κατανάλωση κατά βούληση και κατά προτίμηση υπό μορφή συμπήκτων.

Το σιτηρέσιο ανάπτυξης περιέχει >60% δημητριακούς καρπούς ή άλλες αμυλούχες ζωοτροφές, υποπροϊόντα σπορελαιουργίας και μικρή ποσότητα ζωοτροφών ζωικής προέλευσης, η άλεση όμως των συστατικών αυτών δεν πρέπει να είναι πολύ λεπτή γιατί προκαλούνται στομαχικά έλκη. Παράλληλα με τη χορήγηση των σιτηρεσίων αυτών, τα χοιρίδια πρέπει να έχουν στη διάθεση τους άφθονο νερό (ειδικές ποτίστρες) γιατί η κατανάλωση της τροφής συνδέεται στενά με την κατανάλωση νερού. Υπολογίζεται ότι από την 4η εβδομάδα οι ημερήσιες ανάγκες των θηλαζόντων χοιριδίων σε νερό είναι 10% του σωματικού τους βάρους. Κατά τον απογαλακτισμό (35 ημ.) τα χοιρίδια πρέπει να έχουν βάρος 8-9Κg.