Αναπαραγωγή χοίρων 

Ο τοκετός είναι ένα από τα πλέον κρίσιμα στάδια, τόσο για τη χοιρομητέρα όσο και για τα νεογέννητα χοιρίδια, στην όλη παραγωγική διαδικασία της σύγχρονης χοιροτροφίας. Κατά το στάδιο αυτό μπορούν να ανακύψουν διάφορα προβλήματα με αποτέλεσμα το θάνατο ή τη μείωση των αποδόσεων της χοιρομητέρας και των χοιριδίων. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντική η γνώση της φυσιολογίας και των γεγονότων εκείνων που έχουν άμεση σχέση με τον τοκετό ώστε να είναι δυνατή η αναγνώριση τυχόν προβλημάτων και η επέμβαση του ανθρώπου σε κάθε περίπτωση που απαιτείται.

Τα πολυτόκα ζώα παρουσιάζουν πολλές ιδιαιτερότητες κατά τον τοκετό. Η μεγάλη διαφορά από τα μονοτόκα ζώα έγκειται στο ότι κατά τον τοκετό ένα μέρος της τοκετοομάδας βρίσκεται στη μήτρα, ενώ άλλο μέρος έχει ήδη γεννηθεί. Στο χοίρο, όπως και σε άλλα είδη, τα έμβρυα είναι εκείνα που καθορίζουν το χρόνο έναρξης του τοκετού. Η έναρξη της διαδικασίας του τοκετού γίνεται από μηνύματα που στέλνει το κάθε έμβρυο και τα οποία δρουν συνεργιστικά στη μητέρα.

Σε μια τοκετοομάδα, με έμβρυα που βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ωριμότητας, τα πιο αναπτυγμένα μπορούν να προκαλέσουν την έναρξη της διαδικασίας γέννησης όλης της τοκετοομάδας, γεγονός που έχει ως συνέπεια τη μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης των ταχύτερα αναπτυσσόμενων χοιριδίων (Φυσική επιλογή).

Όσο αφορά στην αναπαραγωγή του αγριόχοιρου, τα νεαρά αρσενικά μπορούν να ζευγαρώσουν από το πρώτο φθινόπωρο ή χειμώνα της ζωής τους υπό την προϋπόθεση όμως ότι έχουν γεννηθεί αργά τον χειμώνα η νωρίς την άνοιξη ενώ η σεξουαλική ωρίμανση μιας υγιούς νεαρής γουρούνας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες οι οποίοι μπορούν να την καθυστερήσουν μέχρι και τον 2ο χρόνο της ζωής της.

Απογαλακτισμός χοιριδίων 

Ως απογαλακτισμός, στη χοιροτροφική πράξη, ορίζεται η απομάκρυνση του χοιριδίου από τη μητέρα του με αποτέλεσμα τη διακοπή του θηλασμού μητρικού γάλακτος. Στη φύση ο άγριος χοίρος καταναλώνει μεγάλη ποικιλία τροφών σε σημαντικές ποσότητες πριν από το φυσικό απογαλακτισμό του, λόγω της εξερευνητικής συμπεριφοράς του, της άυξησης των αναγκών του και της ταυτόχρονης μείωσης της γαλακτοπαραγωγής της μητέρας του. Στις σημερινές συστηματικές εκτροφές οι διαθέσιμες φυσικές τροφές έχουν υποκατασταθεί με τα εναρκτήρια σιτηρέσια που αποτελούνται κυρίως από δημητριακά πρωτεϊνικά συμπυκνώματα, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Όταν τα χοιρίδια απογαλακτίζονται στην ηλικία των 8 εβδομάδων καταναλώνουν τις τελευταίες ημέρες πριν από τον απογαλακτισμό τους ποσότητα εναρκτήριου σιτηρεσίου, που αντιστοιχεί στο 70 έως 80% της συνολικής κατανάλωσης τροφής, ενώ για απογαλακτισμό στις 6 εβδομάδες το αντίστοιχο ποσοστό είναι 50 έως 60%. Όσο η ηλικία απογαλακτισμού μειώνεται τόσο μειώνεται και το ποσοστό των αναγκών των μικρών χοιριδίων που καλύπτεται από άλλη τροφή, εκτός του μητρικού γάλακτος, με αποτέλεσμα να είναι μεγαλύτερη η αλλαγή τροφής και η διατροφική καταπόνηση των χοιριδίων κατά τον απογαλακτισμό. Στις εξαιρετικά ακραίες καταστάσεις απογαλακτισμού, στις 2 εβδομάδες ηλικίας, η αλλαγή τροφής φτάνει το 100%, δεδομένου ότι τα νεαρά χοιρίδια καταναλώνουν ελάχιστες ποσότητες εναρκτήριου σιτηρεσίου από την ηλικία αυτή.